Έχει εκτιμηθεί πως περίπου το ένα πέμπτο των ενηλίκων και σχεδόν οι μισοί από τους μαθητές και σπουδαστές αναβάλλουν να διεκπεραιώσουν τις υποχρεώσεις .
Υπάρχουν και πολλοί λόγοι για τους οποίους αποτυγχάνουμε στη ζωή μας και η αναβλητικότητα είναι ένας από αυτούς.
Τα αναβλητικά άτομα σαμποτάρουν τον ίδιο τους τον εαυτό γιατί βάζουν οι ίδιοι εμπόδια στην ανάδειξη των ικανοτήτων τους και στην έγκαιρη ολοκλήρωση των καθηκόντων τους.
Για τα άτομα αυτά, όταν η αναβλητικότητα καταστεί χρόνια, αποτελεί τρόπο ζωής και επεκτείνεται σε όλα τα πεδία τα της καθημερινότητάς τους . Δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς τους έγκαιρα, δεν είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, από τις πιο προσωπικές (όπως η αγορά ενός δώρου) μέχρι την έγκαιρη καταβολή των φορολογικών υποχρεώσεων.

Είναι φυσιολογικό οι περισσότεροι άνθρωποι κάποια στιγμή στην ζωή τους να αισθανθούν αγωνία για την υγεία τους γιατί αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα. Υπάρχουν όμως και άτομα τα οποία νιώθουν καθημερινά έντονο άγχος για την υγεία τους με αποτέλεσμα να επηρεάζει την ζωή τους αρνητικά , γιατί νιώθουν έντονη αγωνία, κρίσεις πανικού , σκέφτονται ότι είναι ανίκανοι να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα και έχουν συχνά πεσμένη διάθεση. Οι άνθρωποι που έχουν υπερβολική αγωνία για την υγεία τους είτε φοβούνται ότι έχουν κάποια σοβαρή ασθένεια ή πιστεύουν ότι θα νοσήσουν σοβαρά.

Όλοι σας είναι πιθανόν να έχετε πληγωθεί από τις πράξεις ή τα λόγια των κοντινών σας ανθρώπων. Μπορεί οι γονείς σας να ήταν επικριτικοί σε κάθε σας προσπάθεια. Μπορεί ο σύντροφος σας να είχε παράλληλη σχέση, μπορεί ακόμα οι συνάδερφοι σας να προσπάθησαν να σαμποτάρουν την επαγγελματική σας σταδιοδρομία. Αυτές οι τραυματικές εμπειρίες προκαλούν αρνητικά συναισθήματα όπως οργή , πικρία ή ακόμα και εκδίκηση. Έχετε δυο επιλογές ή να παγιδευτείτε σε αυτά τα τοξικά συναισθήματα ή να προσπαθήσετε να συγχωρήσετε για την δική σας ψυχική υγεία.

Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που μπορεί να εκδηλωθεί σαν αντίδραση απέναντι σε μια απειλή, σε μια αποτυχία ή ματαίωση επαγγελματικών ή προσωπικών στόχων καθώς και σε μια αρνητική κριτική. Ακόμη είναι πιθανόν να υποκρύπτονται κάτω από τις εκδηλώσεις θυμού συναισθήματα μοναξιάς , λύπης ή φόβου. Αυτό είναι μια υγιής αντίδραση. Όταν όμως ο θυμός μετατρέπεται σε οργή μπορεί να θολώσει τον τρόπο σκέψης και την ορθή κρίση του ατόμου με αποτέλεσμα να αντιδρά παράλογα είτε με λόγια είτε με πράξεις. Σαν συνέπεια δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα τόσο στο περιβάλλον εργασίας του αλλά και στις διαπροσωπικές του σχέσεις με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ποιότητα της ζωής του γενικότερα. Όταν ο θυμός είναι ανεξέλεγκτος συνοδεύεται και με σωματικά συμπτώματα όπως αύξηση των καρδιακών σφυγμών , της αρτηριακής πίεσης και των επιπέδων της αδρεναλίνης.

Τι είναι η βουλιμία;
Η ψυχογενής βουλιμία είναι μια σοβαρή διατροφική διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από συχνά επεισόδια υπερβολικής κατανάλωσης τροφής και συγχρόνως από την προσπάθεια των πασχόντων να διατηρήσουν το βάρος τους καταφεύγοντας σε εμετικά επεισόδια ή σε υπερβολική σωματική άσκηση για κατανάλωση των θερμίδων. Όσοι πάσχουν από την διαταραχή αυτή νιώθουν ότι η ζωή τους είναι μια συνεχής μάχη ανάμεσα στην επιθυμία τους να χάσουν βάρος και στη παρόρμηση που τους κατακλύζει για υπερβολική κατανάλωση τροφής. Γνωρίζουν ότι αν ενδώσουν στην επιθυμία αυτή θα νιώθουν τύψεις και θα ντρέπονται για τον εαυτό τους λόγω της αύξησης του βάρους και για αυτό όταν συμβαίνει αυτό πανικοβάλλονται και καταφεύγουν σε ακραίες λύσεις, όπως η λήψη καθαρκτικών χαπιών, η πρόκληση εμέτου , η υπερβολική σωματική άσκηση, η χρήση διουρητικών καθώς και η λήψη σκευασμάτων που υποτίθεται βοηθούν στη διατήρηση του βάρους, αλλά πιθανόν να μην είναι εγκεκριμένα και συνεπώς επικίνδυνα.

Τι είναι η αυτοεκτίμηση;
Αυτοεκτίμηση είναι η γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας. Όταν το συναίσθημα αυτό είναι υγιές έχουμε μια θετική άποψη για τον εαυτό μας. και για τη ζωή γενικότερα. Νιώθουμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία όλες τις προκλήσεις που μας τυχαίνουν.
Τι είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση;
Χαμηλή αυτοεκτίμηση σημαίνει ότι η γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας είναι αρνητική. Για παράδειγμα πιστεύουμε ότι είμαστε « άχρηστοι» ή «ανάξιοι να αγαπηθούμε». Νιώθουμε ότι είμαστε ανεπαρκή και ανίκανα άτομα χωρίς καμιά αξία και συνεπώς δεν δικαιούμαστε να καρπωθούμε τα αγαθά μίας καλής ζωής. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση συνδέεται με πολλές από τις αρνητικές συμπεριφορές των εφήβων, όπως κακή ακαδημαϊκή επίδοση, πρόωρες σεξουαλικές σχέσεις , ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, παραβατική συμπεριφορά, χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ, διατροφικές διαταραχές. Πολλές φορές η αρνητική άποψη που έχουμε για τον εαυτό μας είναι κάτι περισσότερο από ένα αρνητικό συναίσθημα. Μπορεί να κυριαρχήσει στη σκέψη μας και να μας εμποδίσει να αναπτύξουμε τις ικανότητες μας για μια ολοκληρωμένη και υγιή ζωή.

Από πολύ νωρίς γαλουχούμαστε με την πεποίθηση ότι η προσωπική μας αξία είναι στενά συνδεδεμένη με την ικανότητα μας να βρούμε ένα σύντροφο, ότι ο γάμος είναι η πιο σπουδαία σχέση στη ζωή μας και επομένως δεν θα ήμαστε πλήρεις αν δεν βρούμε το άλλο μας μισό. Επομένως είναι απολύτως κατανοητό γιατί πολλοί άνθρωποι λόγο και της ψυχολογικής πίεσης που υφίστανται από το στενό οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον αγχώνονται με την ιδέα της « αποκατάστασης» και καταλήγουν να επιλέγουν συντρόφους οι οποίοι είναι κατώτεροι από αυτούς που πραγματικά τους αξίζουν. Τα άτομα που είναι μόνα , ιδιαίτερα μετά από κάποια ηλικία νιώθουν άβολα στις κοινωνικές τους συναναστροφές, όταν μάλιστα ο περίγυρος τους συνεχώς τούς υπενθυμίζει ότι « το βιολογικό τους ρολόι έχει χτυπήσει» με αποτέλεσμα να δεσμεύονται παρορμητικά σε μια σχέση χωρίς καθόλου να συνειδητοποιούν αν είναι το δικό τους θέλω ή επιταγή των άλλων. Ένα από τα πιο πολύπλοκα και οδυνηρά διλλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες είναι αν είναι προτιμότερο να είναι μόνοι ή να δεσμευτούν σε μια σχέση από ανάγκη.

Αρκετά παιδιά είναι απαιτητικά και θέλουν τα πράγματα να γίνονται όπως αυτά τα φαντάζονται. Πολλές φορές γίνονται εγωκεντρικά και δεν δέχονται το « όχι» σαν απάντηση στις απαιτήσεις τους. Εάν η προσωπικότητα του παιδιού είναι ισχυρή και νιώσει ότι υπάρχει « κενό εξουσίας» μπορεί να εκδηλώσει αυταρχικές τάσεις προσπαθώντας να έχει τον έλεγχο τόσο στο σχολείο όσο και στο οικογενειακό του περιβάλλον.

Μερικά σημάδια μίας τέτοιας προσωπικότητας είναι : 1) Όταν λέει στα άλλα παιδιά ότι λειτουργούν λάθος και πως ότι κάνουν δεν είναι σωστό. 2) ¨Όταν αδυνατεί να υπακούσει σε κανόνες και γι αυτό συνήθως έχει την τάση να δημιουργεί δικούς του. 3) Όταν διακόπτει συνέχεια γιατί δεν μπορεί να περιμένει την σειρά του για να μιλάει. 4) Όταν εστιάζεται αποκλειστικά και μόνο στο να κερδίζει μη μπορώντας να διαχειριστεί μία αποτυχία. 5) Όταν διαμαρτύρεται συνεχώς για τα ρούχα που φοράει ή για το φαγητό που τρώει. Το παιδί συνεχώς απαιτεί και οι γονείς απλά υποχωρούν. 6) Όταν δεν του αρέσει το σχολείο που πηγαίνει και οι γονείς υπακούουν στην επιθυμία του να αλλάξει σχολείο χωρίς να εξετάσουν αν υπάρχει σοβαρός λόγος. Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά αυτά κατηγορούν τους άλλους για ότι άσχημο τους συμβαίνει και δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τις πράξεις τους. Τα καλά νέα είναι ότι τα παιδιά αυτά είναι έξυπνα, δημιουργικά και προικισμένα. Τα άσχημα όμως νέα είναι ότι εφόσον μεγαλώνοντας συνεχίζουν να εκδηλώνουν την αυταρχική συμπεριφορά τους, στο τέλος απομονώνονται κοινωνικά γιατί κανένας δεν τα ανέχεται.