Είναι γεγονός ότι η τελειότητα είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την εξέλιξη του ατόμου.

Πόσο όμως ευκρινής είναι η διαχωριστική γραμμή που καθορίζει τα όρια ανάμεσα στη τελειότητα και τη τελειομανία;

Το να έχουμε στόχους και να προσπαθούμε για την επίτευξη  τους με αφοσίωση και πειθαρχεία και συστηματική εργασία είναι μια υγιής συμπεριφορά και δεν έχει καμιά σχέση με τη νοσηρή «τελειομανία» η οποία σχετίζεται με εξωπραγματικούς μη ρεαλιστικούς στόχους.

Τα τελειομανή άτομα δεν είναι ποτέ ικανοποιημένα, κυριεύονται από μια εμμονή για επιτυχία η οποία τελικά μειώνει την ικανότητα τους να πετύχουν τον στόχο τους.

Για πολλούς ανθρώπους είναι εξαιρετικά δύσκολο να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους ή να εκφράσουν ανοιχτά και ειλικρινά τα συναισθήματα και τα θέλω τους με αποτέλεσμα να δημιουργούν προβληματικές προσωπικές, επαγγελματικές αλλά και κοινωνικές σχέσεις. Τα άτομα που δεν αντιδρούν ποτέ σε οποιαδήποτε αδικία και απλά » στρέφουν και το άλλο μάγουλο», γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και έυκολος στόχος bullying.Το κλειδί απέναντι σε αυτές τις συμπεριφορές είναι η διεκδικητικότητα;

Έχει εκτιμηθεί πως περίπου το ένα πέμπτο των ενηλίκων και σχεδόν οι μισοί από τους μαθητές και σπουδαστές αναβάλλουν να διεκπεραιώσουν τις υποχρεώσεις .
Υπάρχουν και πολλοί λόγοι για τους οποίους αποτυγχάνουμε στη ζωή μας και η αναβλητικότητα είναι ένας από αυτούς.
Τα αναβλητικά άτομα σαμποτάρουν τον ίδιο τους τον εαυτό γιατί βάζουν οι ίδιοι εμπόδια στην ανάδειξη των ικανοτήτων τους και στην έγκαιρη ολοκλήρωση των καθηκόντων τους.
Για τα άτομα αυτά, όταν η αναβλητικότητα καταστεί χρόνια, αποτελεί τρόπο ζωής και επεκτείνεται σε όλα τα πεδία τα της καθημερινότητάς τους . Δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς τους έγκαιρα, δεν είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, από τις πιο προσωπικές (όπως η αγορά ενός δώρου) μέχρι την έγκαιρη καταβολή των φορολογικών υποχρεώσεων.

Τι είναι η βουλιμία;
Η ψυχογενής βουλιμία είναι μια σοβαρή διατροφική διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από συχνά επεισόδια υπερβολικής κατανάλωσης τροφής και συγχρόνως από την προσπάθεια των πασχόντων να διατηρήσουν το βάρος τους καταφεύγοντας σε εμετικά επεισόδια ή σε υπερβολική σωματική άσκηση για κατανάλωση των θερμίδων. Όσοι πάσχουν από την διαταραχή αυτή νιώθουν ότι η ζωή τους είναι μια συνεχής μάχη ανάμεσα στην επιθυμία τους να χάσουν βάρος και στη παρόρμηση που τους κατακλύζει για υπερβολική κατανάλωση τροφής. Γνωρίζουν ότι αν ενδώσουν στην επιθυμία αυτή θα νιώθουν τύψεις και θα ντρέπονται για τον εαυτό τους λόγω της αύξησης του βάρους και για αυτό όταν συμβαίνει αυτό πανικοβάλλονται και καταφεύγουν σε ακραίες λύσεις, όπως η λήψη καθαρκτικών χαπιών, η πρόκληση εμέτου , η υπερβολική σωματική άσκηση, η χρήση διουρητικών καθώς και η λήψη σκευασμάτων που υποτίθεται βοηθούν στη διατήρηση του βάρους, αλλά πιθανόν να μην είναι εγκεκριμένα και συνεπώς επικίνδυνα.

Τι είναι η αυτοεκτίμηση;
Αυτοεκτίμηση είναι η γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας. Όταν το συναίσθημα αυτό είναι υγιές έχουμε μια θετική άποψη για τον εαυτό μας. και για τη ζωή γενικότερα. Νιώθουμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία όλες τις προκλήσεις που μας τυχαίνουν.
Τι είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση;
Χαμηλή αυτοεκτίμηση σημαίνει ότι η γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας είναι αρνητική. Για παράδειγμα πιστεύουμε ότι είμαστε « άχρηστοι» ή «ανάξιοι να αγαπηθούμε». Νιώθουμε ότι είμαστε ανεπαρκή και ανίκανα άτομα χωρίς καμιά αξία και συνεπώς δεν δικαιούμαστε να καρπωθούμε τα αγαθά μίας καλής ζωής. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση συνδέεται με πολλές από τις αρνητικές συμπεριφορές των εφήβων, όπως κακή ακαδημαϊκή επίδοση, πρόωρες σεξουαλικές σχέσεις , ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, παραβατική συμπεριφορά, χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ, διατροφικές διαταραχές. Πολλές φορές η αρνητική άποψη που έχουμε για τον εαυτό μας είναι κάτι περισσότερο από ένα αρνητικό συναίσθημα. Μπορεί να κυριαρχήσει στη σκέψη μας και να μας εμποδίσει να αναπτύξουμε τις ικανότητες μας για μια ολοκληρωμένη και υγιή ζωή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκινούν την κοινή τους ζωή με τις καλύτερες προδιαγραφές. Όμως επειδή οι σχέσεις είναι μαραθώνιος είναι σημαντικό οι δυο σύζυγοι να προσπαθούν να διατηρούν ισχυρό το δεσμό που υπάρχει μεταξύ τους. Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι που απιστούν δεν επιθυμούν συνειδητά να καταστρέψουν τη σχέση με τον αγαπημένο τους. Σε μερικές περιπτώσεις η σχέση αυτή έχει ήδη διαταραχθεί και η απιστία απλώς φέρνει στην επιφάνεια τα σοβαρά προβλήματα που προϋπάρχουν. Όμως υπάρχουν και περιπτώσεις όπου ισχυροί γάμοι απειλούνται από την απιστία.
Όταν ανακαλυφθεί μια εξωσυζυγική σχέση η εμπειρία είναι πολύ τραυματική για το άτομο που την εισπράττει. Η πρώτη αντίδραση είναι να κατηγορήσει τον εαυτό του πιστεύοντας ότι με τις λανθασμένες συμπεριφορές του οδήγησε το σύντροφο του σε μια τέτοια περιπέτεια. Όμως είναι σημαντικό να αντιληφθεί ότι το λάθος δεν είναι δικό του αλλά σχετίζεται με την ψυχολογία του ατόμου που απατά. Τις περισσότερες φορές καταλυτικό ρόλο παίζει η εικόνα του εαυτού μας. Κάποιος με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι πιθανόν να αναζητά επιβεβαίωση σε εξωσυζυγικές περιπέτειες. Κάποια άλλα άτομα που θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο από το σύντροφο τους μπορεί επίσης να απιστήσουν. Δικαιολογούν την πράξη τους επειδή θεωρούν ότι τους αξίζει να βρεθούν με κάποιον άλλο που είναι ίσος με αυτούς.

Όλοι θέλουμε να είμαστε σωστοί γονείς. Τι σημαίνει όμως αυτό; Είναι ένας στόχος που μπορούμε να πετύχουμε βασιζόμενοι απλά και μόνο στην αγάπη που νιώθουμε για το παιδί μας; Σαφώς και όχι γιατί η γονείκή διαπαιδαγώγηση  είναι μια συνεχής προσπάθεια να αναδείξουμε τις ικανότητες των παιδιών και πάνω από όλα να τα βοηθήσουμε να πιστέψουν στον εαυτό τους. Πρώτα από όλα οι γονείς θα πρέπει να αντιληφθούν ότι αποτελούν θετικό ή αρνητικό πρότυπο για τα παιδιά τους, τα οποία μαθαίνουν να λύνουν τα προβλήματα τους και  να αναπτύσσουν συμπεριφορές παρατηρώντας τους γονείς τους.

1)      Τι είναι ψυχοθεραπεία;

Είναι η σχέση που δημιουργείται ανάμεσα σε έναν εκπαιδευμένο ψυχοθεραπευτή και σε ένα θεραπευόμενο, που εμφανίζει δυσλειτουργικές συμπεριφορές και επιθυμεί να αλλάξει κάποια μοτίβα της ζωή του προς το καλύτερο.

2)      Γιατί  επισκέπτομαι ένα ψυχοθεραπευτή;

Τρεις από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις που μπορεί κάποιος να κάνει στον εαυτό του είναι οι εξής: Είμαι ικανός να αγαπήσω και να αγαπηθώ όπως εγώ επιθυμώ; Είμαι ικανός να κάνω όνειρα και να θέσω στόχους για την ζωή μου και να τα πραγματοποιήσω; Έχω επίγνωση της  αξίας μου σαν άτομο; Αν η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι αρνητική  είναι πιθανό να αντιμετωπίζετε κάποιες δυσκολίες στην ζωή σας και σίγουρα θα ωφεληθείτε από την ψυχοθεραπεία. Συνήθως οι περισσότεροι αποφασίζουν να κλείσουν ραντεβού με έναν ειδικό κατά την διάρκεια μιας κρίσης, όταν δηλαδή νιώθουν απειλή, έντονο άγχος, πεσμένη διάθεση και γενικότερα όταν νιώθουν ότι δεν είναι αρκετά ικανοί να διαχειριστούν τα προβλήματα τους με αποτελεσματικό τρόπο. Τις περισσότερες φορές διαπιστώνουν ότι υπάρχουν βαθύτερα αίτια για την κρίση που βιώνουν με αποτέλεσμα να αποφασίσουν να δεσμευτούν σε μια πιο μακροχρόνια μορφή θεραπευτικής διαδικασίας.