Είναι γεγονός ότι η τελειότητα είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την εξέλιξη του ατόμου.
Πόσο όμως ευκρινής είναι η διαχωριστική γραμμή που καθορίζει τα όρια ανάμεσα στη τελειότητα και τη τελειομανία;
Το να έχουμε στόχους και να προσπαθούμε για την επίτευξη τους με αφοσίωση και πειθαρχεία και συστηματική εργασία είναι μια υγιής συμπεριφορά και δεν έχει καμιά σχέση με τη νοσηρή “τελειομανία” η οποία σχετίζεται με εξωπραγματικούς μη ρεαλιστικούς στόχους.
Τα τελειομανή άτομα δεν είναι ποτέ ικανοποιημένα, κυριεύονται από μια εμμονή για επιτυχία η οποία τελικά μειώνει την ικανότητα τους να πετύχουν τον στόχο τους.